Golden Rock, Moulmein en Hpa-An

Hoi iedereen, vandaag weer even internet dus ook enkele nieuwe berichtjes op de blog.
Zoals gepland zijn we vanuit Heho nabij het Inle Lake gevlogen naar Yangon, de hoofdstad, en zijn we meteen daarna een bus op gesprongen die ons dan op 4 uur tijd naar Kyaiktyo heeft gebracht, een dorpje aan de voet van de “gouden rots”. Toen we in het dorpje aankwamen was het al na vier uur in de namiddag, dus veel meer dan even uitrusten in ons hotelletje (Golden Sunrise hotel, wel goed) en wat rondlopen in het dorpje zat er niet meer in. De volgende morgen zijn we dan eerst met een werkelijk meer dan afgeladen volle 4x4-camion naar boven gesjeesd over soms heel steile wegen en werden we afgezet op +/- 800 meter hoogte. Van daaruit moesten we dan een klein uurtje te voet verder klimmen naar de gouden rots die op ongeveer 1.100 meter hoogte ligt, en een van de meest heilige plaatsen van Myanmar is. Eigenlijk is het gewoon een sterk geërodeerde ei-vormige granieten rotsblok die ondertussen goud gekleurd is van de vele stukjes bladgoud die de gelovigen hierop hebben geplakt. Het is heel toeristisch met allerlei winkelstalletjes, restaurantjes en cafeetjes, maar gelukkig wel bijna uitsluitend op Birmezen gericht, want veel witten hebben we hier niet gezien. Daarom was het nog wel interessant om deze Birmese versie van Scherpenheuvel te zien, iets wat blijkbaar toch nog wel heel belangrijk is hier. Om naar beneden te gaan hebben we dan de meer actieve optie gekozen, want we namen het 13-kilometer lange wandelpad naar beneden van waaruit we een mooi zicht hadden op de omliggende valleien.
De volgende dag diende er zich al een nieuwe 4-uur-durende rit aan naar Moulmein, een stadje nog meer naar het zuiden. Hier bezochten we de “heuvel van de pagodes”, maar veel vonden we er niet aan, we zullen ondertussen ons verzadigingspunt bereikt hebben qua tempels denk ik. Voor de rest stelde het stadje niet veel voor, al was er nog wel een leuk soort braderij-en-kermis waar we weer serieus aangegaapt werden door de locals. De reden dat we tot hier waren afgezakt, was om een boottrip te maken naar Hpa-An, een ander stadje op zo'n 5 uur varen langsheen grillige kalksteen-bergen. Die tocht vatten we de volgende morgen al aan, samen met een 10-tal andere westerse toeristen na een nacht in een celachtige-kamer (“ons grotteke”) in het weinig aanbevelenswaardige Breeze Guest House. De boottocht zelf was ok, maar nu ook niet om te gillen, en van het landschap hadden we iets meer verwacht. Rond 13u waren we dan in Hpa-An, een slaperig stadje waar weinig te beleven viel. We besluiten dan maar om de resterende dagen aan het strand door te brengen om daar nog wat te relaxen, iets wat ook alweer enkele jaren geleden is. Het enige vervelende: voor een deftig strand moet je jammer genoeg in het zuidwesten zijn (de enige deftige stranden in het zuidoosten bevinden zich namelijk in no-go-zones voor buitenlandse toertisten). Gevolg: we maken ons dus nog op om vanavond alweer te vertrekken voor een weinig benijdenswaardige toch: eerst een busrit van 9 uur van Hpa-An naar Yangon (vertrek om 18u30, aankomst dus in Yangon om 3u30), dan een taxirit van bijna een uur van het ene busstation naar het andere in Yangon, en dan nog eens een andere bus van Yangon naar Ngwe Saung Beach, een (hopelijk) paradijselijk strand aan de golf van Bengalen. Die laatste busrit zou nog eens 6 à 7 uur duren, en zou 's morgens moeten vertrekken vanuit Yangon, al weten we niet om hoe laat. Hopelijk zijn we op tijd in Yangon, en is er nog plek voor ons op de bus, maar dan horen jullie volgende keer dan wel weer...


de gouden rots


een of andere pagode in Moulmein


onderweg met de boot van Moulmein naar Hpa-An


bijna aangekomen in Hpa-An


zicht op de rivier in Hpa-An


de markt van Hpa-An