Ngwe Saung Beach

Hoi iedereen,
De bussen van Hpa-An naar Yangon en daarna van Yangon verder naar Ngwe Saung zijn verlopen volgens plan en we zijn goed aan het zalige strand in het zuidwesten geraakt. Ngwe Saung zou letterlijk “zilveren strand” betekenen, een naam die het kustplaatsje gekregen heeft dankzij het mooie witte zandstrand aan de golf van Bengalen. Bij onze aankomst blijkt het die naam waardig te zijn: een mooie strook wit strand omzoomd met veel hoge palmbomen en gelegen aan het azuurblauwe zeewater. Toch wel een beetje paradijselijk..! We trakteren ons hier op een mooi hotel (Myanmar Treasure Resort) waar we vier nachten zullen blijven (hert mooiste hotel van het hele stadje zullen we later ontdekken wanneer we het strand helemaal aflopen en de andere hotels gadeslaan). Lekker relaxen! Een boekje lezen op het strand, af en toe de voetjes in het water soppen (dat trouwens een lekkere temperatuur heeft!), en 's avonds lekkere zeebeesten eten. Veel meer doen we hier niet eigenlijk, maar het doet wel deugd zo even lekker luieren! Zaterdag vertrekken we terug naar Yangon, waar we nog één nachtje zullen blijven.
Tot binnenkort!
PS1: jot Liesbeth, bestel voor ons maar een doosje truffels van Toons school! Lekker!
PS2: voor wie het wil, die kan nog extra foto's bij vorige blogpost van Inle Lake bekijken, want we hebben er nog enkele toegevoegd
PS3: dankjewel voor de leuke verjaardagswensen iedereen!


het zwembad van ons hotel (met zicht op zee)


dit zien we 's morgens vanuit ons bed als we de gordijnen opendoen


het zilveren strand van Ngwe Saung


de zon gaat ook in Ngwe Saung onder


Tom hard aan het werk aan de blog

Golden Rock, Moulmein en Hpa-An

Hoi iedereen, vandaag weer even internet dus ook enkele nieuwe berichtjes op de blog.
Zoals gepland zijn we vanuit Heho nabij het Inle Lake gevlogen naar Yangon, de hoofdstad, en zijn we meteen daarna een bus op gesprongen die ons dan op 4 uur tijd naar Kyaiktyo heeft gebracht, een dorpje aan de voet van de “gouden rots”. Toen we in het dorpje aankwamen was het al na vier uur in de namiddag, dus veel meer dan even uitrusten in ons hotelletje (Golden Sunrise hotel, wel goed) en wat rondlopen in het dorpje zat er niet meer in. De volgende morgen zijn we dan eerst met een werkelijk meer dan afgeladen volle 4x4-camion naar boven gesjeesd over soms heel steile wegen en werden we afgezet op +/- 800 meter hoogte. Van daaruit moesten we dan een klein uurtje te voet verder klimmen naar de gouden rots die op ongeveer 1.100 meter hoogte ligt, en een van de meest heilige plaatsen van Myanmar is. Eigenlijk is het gewoon een sterk geërodeerde ei-vormige granieten rotsblok die ondertussen goud gekleurd is van de vele stukjes bladgoud die de gelovigen hierop hebben geplakt. Het is heel toeristisch met allerlei winkelstalletjes, restaurantjes en cafeetjes, maar gelukkig wel bijna uitsluitend op Birmezen gericht, want veel witten hebben we hier niet gezien. Daarom was het nog wel interessant om deze Birmese versie van Scherpenheuvel te zien, iets wat blijkbaar toch nog wel heel belangrijk is hier. Om naar beneden te gaan hebben we dan de meer actieve optie gekozen, want we namen het 13-kilometer lange wandelpad naar beneden van waaruit we een mooi zicht hadden op de omliggende valleien.
De volgende dag diende er zich al een nieuwe 4-uur-durende rit aan naar Moulmein, een stadje nog meer naar het zuiden. Hier bezochten we de “heuvel van de pagodes”, maar veel vonden we er niet aan, we zullen ondertussen ons verzadigingspunt bereikt hebben qua tempels denk ik. Voor de rest stelde het stadje niet veel voor, al was er nog wel een leuk soort braderij-en-kermis waar we weer serieus aangegaapt werden door de locals. De reden dat we tot hier waren afgezakt, was om een boottrip te maken naar Hpa-An, een ander stadje op zo'n 5 uur varen langsheen grillige kalksteen-bergen. Die tocht vatten we de volgende morgen al aan, samen met een 10-tal andere westerse toeristen na een nacht in een celachtige-kamer (“ons grotteke”) in het weinig aanbevelenswaardige Breeze Guest House. De boottocht zelf was ok, maar nu ook niet om te gillen, en van het landschap hadden we iets meer verwacht. Rond 13u waren we dan in Hpa-An, een slaperig stadje waar weinig te beleven viel. We besluiten dan maar om de resterende dagen aan het strand door te brengen om daar nog wat te relaxen, iets wat ook alweer enkele jaren geleden is. Het enige vervelende: voor een deftig strand moet je jammer genoeg in het zuidwesten zijn (de enige deftige stranden in het zuidoosten bevinden zich namelijk in no-go-zones voor buitenlandse toertisten). Gevolg: we maken ons dus nog op om vanavond alweer te vertrekken voor een weinig benijdenswaardige toch: eerst een busrit van 9 uur van Hpa-An naar Yangon (vertrek om 18u30, aankomst dus in Yangon om 3u30), dan een taxirit van bijna een uur van het ene busstation naar het andere in Yangon, en dan nog eens een andere bus van Yangon naar Ngwe Saung Beach, een (hopelijk) paradijselijk strand aan de golf van Bengalen. Die laatste busrit zou nog eens 6 à 7 uur duren, en zou 's morgens moeten vertrekken vanuit Yangon, al weten we niet om hoe laat. Hopelijk zijn we op tijd in Yangon, en is er nog plek voor ons op de bus, maar dan horen jullie volgende keer dan wel weer...


de gouden rots


een of andere pagode in Moulmein


onderweg met de boot van Moulmein naar Hpa-An


bijna aangekomen in Hpa-An


zicht op de rivier in Hpa-An


de markt van Hpa-An

Van Kalaw naar Inle Lake

Dag iedereen,
Het heeft wat geduurd, maar hier hebben we weer toegang tot Blogger, dus kunnen we nog eens een berichtje posten!
Na Bagan hebben we samen met een Frans koppel en twee Belgische meisjes een minibusje genomen richting Kalaw (meer in het oosten en in de heuvels). Vanuit Kalaw hebben we een driedaagse trekking gedaan naar het Inle Lake, van waaruit we nu ons berichtje sturen. Tijdens onze driedaagse werden we vergezeld door Min Min, onze gids, en nog vier andere toeristen (twee Duitse broers en een Spaans-Hongaars koppel). Op de ochtend van de eerste dag hebben we eerst nog gauw de kleurrijke markt in Kalaw bezocht, waar ook wel wat inwoners van meer afgelegen dorpen naartoe komen om hun waar te verkopen. Daarna ging de tocht langs velden met sesam, chili, rijst, ... en ook langs dorpjes waar we onder andere een kijkje konden nemen in een schooltje. Na zo'n 20km stappen, mochten we de nacht doorbrengen in een klein dorpje, bij een familie. Min Min had super lekker eten voorzien, en ook een lekkere mix van Myanmarese rum met limoen. Lekker!
De volgende dag mochten we in een ander dorpje mee aanschuiven aan het feestmaal dat opgediend werd ter ere van een bruiloft. Het menu: rijst met varkenshuid (de haartjes stonden er nog op, smullen!!!). Toch wel een belevenis; het hele dorp wordt uitgenodigd om mee aan te schuiven, iedereen in traditionele kledij. Eens wat anders! Het eindpunt van de dag was een klooster, waar we de nacht mochten doorbrengen. We lagen in een grote zaal, met nog andere toeristen/snurkers. 's Morgens om 5u begonnen de kleine monnikjes al met hun gezang en gebeden, dus we waren al op tijd wakker. Na weeral een lekker ontbijt konden we de laatste 15km inzetten naar het meer, onze eindbestemming. Daar aangekomen moesten we nog een bootje nemen dat ons naar Nyaung Schwe (een dorp aan het Inle Lake) zou voeren, waar we de komende dagen zouden verblijven.
Op donderdag hebben we een bootocht gedaan op het meer, opnieuw samen met onze metgezellen van de driedaagse. Een longtailboot heeft ons de hele dag gevoerd langs de belangrijkste en interessantste bezienswaardigheden langs het meer: een pagode, een klooster, een drijvende markt, maar het meest geweldige waren de dorpen die in het meer liggen. De mensen leven hier echt op het meer, doen alles per boot, en hebben ook tuinen die op het water drijven. Echt heel speciaal!
Morgen, vrijdag 25/11, nemen we het vliegtuig naar Yangon. Van daaruit willen we dan naar het zuidoosten van Myanmar gaan. Van daaruit misschien dus een volgend bericht!
Tot de volgende!


onderweg op trekking dag 1


wij met onze vrienden-voor-3-dagen, v.l.n.r. Tom, Annemie, Peter (Hongaar), Estella (Spaanse), Chris (Duitser) en Simon (Duitser)


enkele jonge monniken onderweg tijdens de trekking


het landschap waar we op onze trekking doorwandelden


een schooltje dat we onderweg tegenkwamen, net iets minder uitgerust dan bij ons


en nog een ander klasje


uitzicht tijdens dag 2 van de trekking


deze rijst was klaar voor de oogst


een zicht op een van de zalen waar de trouwfeest doorging (het koppel zit linksachteraan, al zie je daar op deze foto weinig van)


een mede-feestvierder met al iets meer kilometers op zijn teller


de vissers op het Inle-meer gebruiken hun benen om hun roeispaan te bewegen, blijkbaar iets dat nergens anders ter wereld zo gedaan wordt...


alle transport op en rond het meer gebeurt per boot, wel mooi om zien...


een zicht op Nampan, een van de "drijvende" dorpen midden op het meer


een van de straten van Nampan


iemand die net haar oprit afgevaren kwam toen wij passeerden

Bagan

Wanneer we op woensdagochtend rond 7u10 ons hotel buitenstappen, moeten we snel een taxi of iets dergelijks zien te pakken te krijgen, want vandaag nemen we om acht uur 's morgens de boot richting Bagan. Gelukkig vinden we na even zoeken (want om dat uur is de stad nog niet helemaal tot leven en volle chaos uitgebarsten, zoals dat later op de dag gewoonlijk het geval is) een blue taxi die ons wil voeren tot aan de Gawwein Jetty, de aanlegsteiger waar onze boot (de Shwe Kennery) vertrekt.
We komen iets voor half acht aan bij de steiger en kunnen meteen inschepen. Er zitten al een paar toeristen op de boot, maar we vinden nog wel een goed plekje op het bovendek, onder een zeil (zodat we niet de hele tijd in de volle zon zitten). De boot vertrekt wat vroeger dan voorzien (hier is dat blijkbaar niet ongewoon, zoals ook de treinen soms voor het voorziene uur vertrekken), zonder heel veel volk erop. De tocht zal zo'n 8,5 uur duren en voert ons over de rivier Irrawady terwijl we vanop de boot het leven aan de waterkant kunnen aanschouwen: vissers zijn al druk in de weer in het water of op een bootje, boeren ploegen hun land met hun ossenkarren, vrouwen doen de was aan de waterkant, en wanneer we eens een keertje aanleggen, komen er meteen mensen allerlei etenswaar verkopen. Wanneer we Bagan bereiken, zien we alvast de eerste tempels langs het water oprijzen.
Eens weer aan land, moeten we ook hier weer een fee van 10 USD pp betalen om verder te mogen. Hiermee mogen we de komende dagen de verschillende tempels van Bagan bezoeken.
Na even zoeken en afpingelen, vinden we een auto die ons wil voeren naar ons hotel, dat ligt in New Bagan, een stadje op zo'n acht km van de aanlegsteiger vandaan.
Ons hotel blijkt heel goed mee te vallen. Leuk, want we blijven hier vier nachten.
De drie daaropvolgende dagen huren we telkens een fiets om van 's morgens tot 's avonds de verschillende tempels die hier verspreid liggen, te bewonderen. Ook al zijn het heel oude tempels (van de 12de tot 15de eeuw), toch moet je telkens je schoenen uitdoen om er binnen een kijkje te nemen. Vaak kan je de tempels ook beklimmen (op blote voeten, natuurlijk!) tot op een hoger gelegen “terras”, van waaruit je dan een magnifiek uitzicht hebt over de gehele vlakte die bezaaid is met tempels. Echt wel indrukwekkend! Dankzij de gps vinden we vrij goed onze weg langs de verschillende paadjes naar de tempels (het staat bijna nooit aangegeven waar je moet zijn). Die paadjes zijn soms verhard, maar vaak ook zandweggetjes, waarbij het soms echt los zand is, en waarin het echt ploeteren is om er met de fiets door te geraken. We hebben elke dag zo'n 46 à 48km afgelegd, dus we hebben toch een beetje gesport tijdens ons verlof hier... Rond de tempels staan er heel vaak verkopers van tekeningen, lacquerware, postkaarten, ... Ze lijken eigenlijk allemaal zowat hetzelfde te verkopen. 's Avonds telkens nog genieten van een mooie zonsondergang vanop één van de tempels. Hier zijn we ook zeker niet alleen. Bij de meest populaire tempel voor de “sunset views” worden de mensen zelfs met bussen afgezet (we merken toch wel dat er heel veel groepen touren in dit land, en dat de Vlamingen niet moeten onderdoen! Dit is de eerste keer dat we zoveel Vlaams horen spreken op een reis!).
Na drie dagen rondfietsen in Bagan, hebben we even genoeg van tempels. Op zondag nemen we een “shared taxi” naar Kalaw, een dorpje meer in het oosten gelegen. Kalaw ligt in de heuvels en zal dus wat frisser zijn dan het hete Bagan. Vanuit Kalaw plannen we een trekking te doen naar het Inle Lake, maar daarover meer in een volgende bericht!

enkele jonge monniken genieten mee van de zonsondergang


zonsondergang @ Bagan


de tempels van Bagan overdag

Mandalay

Hello!
Ondertussen zijn we in Mandalay aanbeland. Om hier te geraken, hebben we een hele weg afgelegd: we hebben in Yangon de trein genomen om 5u 's morgens. Die zou er normaal gezien 14 à 16u over doen tot in Mandalay. Maar we zitten deze keer niet in Japan, wel in Myanmar... De trein vertrok wel om 5u stipt, dus het was nog goed begonnen... maar onderweg volgenden veel meer stops en oponthoud dan gepland (het zijn van die hele oude Britse treinen die hier nog rijden van in de tijd dat de Britten hier baas waren, aan de trein te zien moet dat ergens in de vroege Middeleeuwen zijn geweest ;-). De treinen die om 5u30 en 6u00 vertrokken in Yangon zagen we onderweg leukweg passeren. Jammer, de verkeerde trein gekozen! Soit, uiteindelijk zijn we om 0u45 's nachts toch aangekomen in Mandalay station.
Dan nog op zoek naar een hotel (we hadden vanuit Yangon enkele hotels gebeld, maar nergens was nog plek). Uiteindelijk hebben we om 1u30 toch nog een degelijke slaapplaats voor de komende vier nachten gevonden en konden we eindelijk rusten na onze lange tocht...
Op zondag beslisten we er een rustige dag in te lassen door naar Pyin Oo Lwin te gaan, een stadje 68km ten NO van Mandalay. We dachten er met een pick-up (foto) wel vlotjes te geraken... maar we zijn de Birmese efficiëntie nog niet helemaal gewoon. Ofwel hadden we weer net de pech om de verkeerde pick-up te hebben uitgekozen... Meermaals moesten we stoppen omdat de oude Toyota het bijna begaf, maar elke keer kon er toch nog leven in geblazen worden... tot we halfweg weer een hele tijd aan de kant van de weg stonden en we dan maar snel op een andere voorbijrijdende pick-up gesprongen zijn. Weer wat later dan voorzien kwamen we toch aan op onze bestemming, Pyin Oo Lwin. In dit rustige stadje op 1100m staan nog veel oude koloniale gebouwen. We hebben ook even gezellig rondgeslenterd in de botanische tuin, een favoriete zondagmiddag-uitstap voor heel wat Birmezen. Om 17u hebben we opnieuw een pick-up gevonden die ons weer naar Mandalay kon brengen. De pick-up zat van onder tot boven (ook op het dak) vol met eieren... maar er kan altijd nog wel wat bij (openbaar vervoer, the Burmese way, zie foto: wij mochten op de zitjes achteraan de pick-up zitten, twee jongens hingen er nog achteraan à la “mannen van de vuilniskar” en twee dames vonden nog een plekje op de zetel naast de chauffeur; de grote mand van één van hen mocht nog bovenop de stapel eieren op het dak). Deze keer zag het ernaar uit dat de rit terug naar Mandalay vlotjes zou verlopen. Tot we ergens halverwege weer aan de kant gingen staan. Het ging toch niet waar zijn! Iedereen lijkt altijd vlotjes te rijden met die ouwe bakken, behalve de onze lijkt het telkens te begeven. Eén van de jongens begon de weg terug te lopen... en kwam zo'n kwartiertje later terug met een houten blokje. Het blok dat ze gebruiken om achter de wielen te zetten om de auto niet te laten bollen, waren ze vergeten bij het restaurantje waar ze onderweg gegeten hadden (altijd - hoe kort of lang de afstand ook is - moeten ze hier onderweg ergens stoppen om iets te eten). Soit, we konden toch gewoon weer verder.
Maandag begon de dag weeral stralend, zoals alle voorbije dagen, joepie. Eerst weer een meer dan behoorlijk ontbijtje in het hotel (noedels, rijst, mohinga-soep, een eitje en fruitjes van de dag (banaan met af en toe iets anders)) en dan de straat op om een “blue taxi” te vinden, een kramikkelige oude kleine Mazda-pickup die ons de hele dag wilde rondvoeren naar een drietal oude hoofdsteden van het land. Na ongeveer een kwartiertje zoeken vonden we iets wat er op leek: een blauwe mini-pickup, maar zonder zitbankjes in de laadbak. Iets minder voor het achterwerk dus, maar toch goed genoeg voor ons. Even onderhandelen over de prijs dus, en dan op pad! Eerst naar Sagaing, een dorpje aan de andere kant van de rivier waar de heuvels volgeplant zijn met kloosters, pagoda's en stupa's. Van bovenop de heuvel hadden we een mooi zicht op de onderliggende vallei, al was het toch nog een beetje mistig hier en daar. En voor de eerste keer deze reis vroegen de locals (ook een vrouwelijke monnik) of ze niet met ons op de foto mochten. Wel gek eigenlijk, want er lopen hier toch nog wel witte mensen rond, maar om de een of andere reden vinden ze dat toch speciaal en grappig. De mensen, vooral (maar zeker niet uitsluitend) de kinderen, vinden het ook leuk om even vriendelijk “hello” te roepen, en barsten dan in giechelen uit als je iets terugzegt. Nadat we de heuvel terug afgelopen waren, zette onze chauffeur koers naar Inwa (met een lichte omweg omdat hij blijkbaar de weg niet kende) en dropte hij ons aan de rivier. Daar moesten we even de overzet op en aan de andere kant van de rivier stonden de paardenkoetsen ons al op te wachten, netjes geregeld en de prijs staat duidelijk geafficheerd, dus onderhandelen hoeft niet. Achteraf bleek zo'n koets wel een goeie zet, want de verschillende sites lagen toch wel ver uit elkaar en stonden nergens aangeduid. We stopten achtereenvolgens in Bagaya Kyaung (een groot klooster dat helemaal was opgetrokken uit teak), Nanmyin (een soort scheve uitkijktoren die vroegere deel uitmaakte van het paleis) en dan nog Maha Aungmye Bonzan, een oud klooster. Allemaal best wel mooi en prachtig gelegen tussen de velden en de palmbomen. Inwa was een absolute voltreffer!
Na Inwa reden we naar Amarapura, een dorpje aan een meer waarover een gigantische 1.200-meter-lange teaken brug gebouwd is, een van de iconen van Myanmar (zie ook de banner bovenaan onze blog). De dorpjes aan beide kanten van de brug waren niet zo bijzonder, en ook de kloosters konden ons maar matig bekoren (er waren wel een hele hoop kleine kindjes in een soort kinderopvang die allemaal op ons toegestormd kwamen toen we voorbijliepen, grappig en lief!), maar de brug is echt wel knap. We bleven hier dan ook enkele uren rondhangen, ook in afwachting van de zonsondergang,die we vanop een bootje (net als vele tientallen andere toeristen) bewonderden. Het einde van een leuke uitstap!
Op dinsdag besloten we Mandalay zelf wat te verkennen. Mandalay is een vrij moderne stad, die vanaf 's morgens heel bedrijvig is, met veel verkeer (taxi's, brommers, fietsers, voetgangers, trishaws (fietstaxi's), blue taxi's (kleine blauwe taxietjes), pick-ups, ...), veel mensen op straat: echt een drukte van je welste. Tegen de avond wordt het ineens heel kalm is lijken sommige straten bijna uitgestorven.
's Morgens bezochten we enkele kloosters in het zuiden van de stad. Na een verkwikkend ijsje, trokken we naar de Palace Grounds, waar een reconstructie van het vroegere paleis staat. Niet echt zeer de moeite, maar omdat we de fee van 10 USD voor het bezoeken van Inwa toch al hadden betaald (en die ook geldt voor een heel aantal bezienswaardigheden in Mandalay) namen we hier ook maar een kijkje. Het terrein waarop het paleis staat is enorm uitgestrekt en omringd met een vierkante gracht (waarvan elke zijde verschillende kilometers meet!). Een flink eindje wandelen om er te geraken... Na nog een aantal tempels te hebben bezichtigd, klommen we net voor zonsondergang op de Mandalay Hill, van waaruit je een mooi uitzicht hebt over de stad. We waren er blijkbaar niet de enigen, er stonden heel wat fotografen klaar, toestel in de aanslag! Daarna teruggewandeld eerst naar een restaurantje, daarna weer naar ons hotel. 's Avonds staan er meer dan dertig kilometers op de teller!


samen met de nonnen op de foto in Sagaing


botanische tuin in Pyin Oo Lwin


U Bein Bridge in Amarapura


en nog eens de brug


de brug by night


lokaal vervoer in Myanmar (ter info: er moet nog 3 man extra op in vergelijking met deze foto)


even snel passeren bij de kapper langs de weg

Yangon

Hallo allemaal,
De eerste volledige dag in Myanmar zit er bijna op... En het was er eentje met volop zon en heel warm. Zweten geblazen, maar goed, dat nemen we er graag bij. Na een wandeling door het stadscentrum en een poging tot eerste cache (maar jammer genoeg niet gevonden, hij is blijkbaar weg), hebben we de Shwedagon Paya bezocht. Een grote gouden pagode omringd door andere boeddhistische gebouwen (tempels, stupa's, ...). Het is voor de Birmezen het belangrijkste boeddhistische bouwwerk.
Heel veel lijkt er in deze stad eigenlijk niet te zien of beleven. Hoog op het lijstje van onze favoriete steden zal het niet scoren. Veel bouwvallige gebouwen, kapotte straten, vuil, ... Dus morgen vertrekken we naar de volgende bestemming op onze route: Mandalay. We moeten al om 5u 's morgens de trein op, dus we kruipen seffens al gauw in onze nest.
Bedankt voor de berichtjes!!!
Tot gauw,
T&A


verse fruitjes en gefrituurde insecten


de Shwedagon Paya


kaarsjes branden bij de Shwedagon Paya


de Shwedagon Paya by night

Aangekomen in Yangon

Hoi iedereen,
ons eerste berichtje vanop Birmese bodem is een feit! Onze vluchten (3 stuks: Brussel-Doha-Bangkok-Yangon) verliepen stuk voor stuk volgens plan, maar het blijft natuurlijk wel een hele trip...
Rond 17u15 plaatselijke tijd landden we hier op de luchthaven, en na een taxirit van een dik halfuur (samen met 2 Hollanders) bereikten we ons hotel: hotel Central. Maar laat je niet misleiden door de website: het hotel is echt wel serieus vergane glorie. Maar gelukkig is het wel proper, en dat is toch het belangrijkste.
Daarnet zijn we al een eerste keer Indisch gaan eten met alles erop en eraan: rijst, een stuk kippenbil (raar, de kippen hebben hier nooit filets), een lasi en plastic borden. Wel lekker en de eerste microbekes en bacteriën zijn weeral binnen, dus binnenkort kan onze maag weer alles aan :-)
Daarna nog een kort wandelingetje, de eerste kiekjkes by night zijn al gemaakt, en dan seffens eindelijk ons bedje in, jeuj.
Hopelijk kunnen we gauw nog eens een berichtje plaatsen...
tot binnenkort,
T&A

Op naar Myanmar

Een nieuwe banner bovenaan onze blog, dus het is weer bijna zover: we kunnen weer bijna op reis vertrekken, joepie. Als alles goed gaat, staan we op 9 november gepakt en gezakt klaar op Zaventem om richting Myanmar (het vroegere Birma) te vertrekken, in Zuidoost-Azië. Daar kunnen we dan zo’n 3,5 week rondtoeren, want op 5 december zouden we terug in België moeten landen.
Myanmar is een heel arm land omgeven door Thailand, Bangladesh, India, China en Laos aan de Golf van Bengalen. Er wonen iets meer dan 4 keer zoveel mensen in België op een oppervlakte die 22 keer zo groot is als die van ons land. En voor de quizzers onder ons: sinds eind 2005 is de hoofdstad niet langer Yangon (wat hetzelfde is als Rangoon, vele steden hebben hier een oude en een nieuwe naam), maar Naypyidaw, al erkennen sommige landen deze nieuwe hoofdstad (nog) niet.
Ondertussen hopen we, zowel voor de mensen daar als eigenlijk ook wel een beetje voor onszelf, dat de natuur ginder wat tot rust komt, want de afgelopen weken/maanden waren de natste in 50 jaar. De situatie is ginder blijkbaar zo erg dat vandaag zelfs de Thaïse hoofdstad Bangkok dreigt te overstromen, en naast een tussenstop in Doha, moeten we ook nog over Bangkok om tot in Myanmar te geraken. Voorlopig is de internationale luchthaven van Bangkok nog steeds operationeel, in tegenstelling tot de tweede luchthaven van de stad (die voornamelijk voor binnenlandse vluchten gebruikt wordt). En in Myanmar is de situatie op overstromingsgebied blijkbaar niet veel beter dan in buurland Thaïland. Duimen dus voor snel beterschap...
Verder hopen we ook dat ons visum snel in orde komt, want die aanvraag loopt hier nog altijd en is ondertussen nog steeds niet afgerond.

Voila, dan weten jullie al waar wij de komende weken zullen uithangen. Hopelijk volgen jullie net als de vorige jaren onze reisavonturen op deze blog en laten jullie evenveel berichtjes achter. Wij hopen van onze kant dat er genoeg gelegenheid is om wat berichtjes op onze blog te schrijven zodat er iets te lezen valt...

Tot binnenkort!

Tom & Annemie