Popayan

Dag allemaal,
Vandaag nog eens een berichtje op onze laatste avond in Popayan. Gisteren hebben we de "witte stad" bezocht. Eerst hebben we een kijkje genomen in de rechten-faculteit van de universiteit (een bewaker wilde ons per se de unief laten zien): de leslokalen zijn toch wel vrij krakkemikkig met kleine ouderwetse lessenaartjes. Daarna zijn we naar de rand van de stad gewandeld waar we een mooi uitzicht hadden vanop de omringende heuvels. De stad zelf is wel ok, maar je hebt het vrij snel gezien. Ondertussen ook onze eerste "Juan Valdez" gedaan (een koffie-keten a la Starbucks): vrij duur t.o.v. de normale prijzen hier, maar we konden er op het binnenplein op ons gemak een boekje lezen (dat was er nog niet zo vaak van gekomen!).
Vandaag moesten we vroeg uit de veren, want om 6u vanmorgen vertrokken we met de jeep van Manuela (een Zwitserse die vlakbij Popayan woont) en in het gezelschap van twee Nederlandse meisjes op dagtrip. Onze eerste halte was Silvia, een dorpje waar op dinsdag de inheemse bevolking uit de omliggende dorpen massaal naartoe komt in traditionele klederdracht (kleurige poncho's en rokken, ook voor mannen, bolhoedjes en bijpassende bottines met flashy veters).
Na enkele mooie kiekjes, reden we verder naar Purace National Park. Hier hebben we gezocht naar de drie condors die er zouden wonen, maar spijtig genoeg niet gevonden. De pruttelende zwavel-beekjes hebben we wel gespot en geroken, maar verder viel hier niet heel veel te zien en de top van de vulkaan bleef spijtig genoeg in mist gehuld.
Al bij al toch een leuke dag!
Net nog lekker gegeten bij een Mexicaan en de avond gezellig afgesloten met Mark en Lutzka, een Brits-Tsjechisch koppel die we al sinds Salento regelmatig tegenkwamen.
Nu snel de rugzakken inpakken en onze nest opzoeken, want morgen is het weer vroeg dag om weer verder te reizen naar Tierradentro, een busrit van "slechts" vijf uurtjes over een hobbelige slechte weg, maar het landschap zou wel mooi moeten zijn! Met wat Touristil geraken we er weer wel ;-)
Vele groetjes en tot binnenkort!
Annemie en Tom


Een zicht op "de witte stad" Popayan


De markt van Silvia waar de locals hun inkopen komen doen


De locals komen allemaal in traditionele klederdracht


Een regenboog boven Puracé NP

Salento

Hoi iedereen,
Na Medellin trokken we zuidwaarts naar het kleine maar zeer fijne Salento. Een leuk dorpje met enkele gezellige straatjes met mooie oude huizen, prachtig omringd door bergen in de groene koffiestreek van Colombia.
Het stadje zelf is dus wel leuk, maar we waren hier vooral om de Cocora-vallei te bezoeken, met hoge waxpalmen, de nationale boom van Colombia die tot 60 meter hoog kan worden. Op de jeep (of Willy zoals ze hier genoemd worden) daar naartoe werden we al meteen vriendjes met Justen, een Australiër die ons de rest van de dag vergezeld heeft op onze wandeling. De tocht was prachtig door de groene heuvels met onderweg een leuke stop in Acaime aan een groepje huisjes waar er ontzettend veel kolibri´s rondvlogen. Onze (en dan vooral Toms) fototoestellen deden overuren... Daarna verder naar boven via de Finca La Montaña en dan onder een stralend zonnetje terug naar beneden. Dave en Line, we hadden geen caoutchoue bottekes nodig :-)
Na onze wandeling reden we "Wedden dat"-gewijs (want met 14 volwassenen, 1 kind en 1 chauffeur in eenzelfde KLEINE jeep) terug naar Salento en ons leuke hotelletje "Posada del cafe" bij moederkloek Maria-Helena.
Na Salento trekken we verder zuidwaarts tot in Popayan, de "witte stad" van Colombia vanwege de witgekalkte huizen in gans de oude binnenstad. Ons volgende berichtje zal dan van daaruit vertrekken...
Tot dan!
groetjes
Tom en Annemie


De start van onze wandeling door de Valle de Cocora


De wax-palmen waarvoor de vallei bekend staat


Mooie kolibri´s op onze tussenstop in Acaime


We worden al snel vriendjes met de militairen die garant staan voor de veiligheid in het park

Medellin

Hoi iedereen,
Hier een berichtje vanuit Medellin. We zijn ondertussen dus al stevig aan het afzakken naar het zuiden toe... Medellin noemen ze ook wel eens "de stad van de eeuwige lente" vanwege het aangename klimaat: overdag lekker warm (toch rond de 30 graden) en 's avonds koelt het lekker af zonder dat het echt koud wordt.
De voorbije twee dagen hebben we rondgehost in de stad, die relatief modern is en helemaal niet zo onveilig overkomt als ze wel klinkt. Het is een grote stad (2,5 mio inwoners), maar met de metro is alles wel gemakkelijk te bereiken. Ze hebben hier ook een "metro cable" systeem, een verlenging van het metro-netwerk, maar dan met zo van die bakjes (zoals een skilift) die de heuvels opgaan. Op deze manier heb je meteen ook een mooi uitzicht over de stad. Deze metro cables hebben ook wel bijgedragen tot de veiligheid van de stad, want vandaag waren we zo in een wijk die tot voor kort bekend stond als de meest gevaarlijke wijk van Medellin, maar daar is door de gemakkelijkere bereikbaarheid gelukkig niets meer van te merken.
Al bij al viel Medellin zeker mee, ook de wijk waar ons hotelletje ligt (de nieuwe hippere wijk vol barretjes en restaurants).
We plannen om morgen de bus te nemen naar Salento, in de Zona Cafetera, terug de natuur in.
Tot de volgende keer!
Vele groetjes,
Annemie en Tom


Een van de vele beelden van Botero die in de stad verspreid staan


Een zicht op een deel van Medellin bovenaan de metrocable


De nieuwe, funky bibliotheek van Medellin in wat vroeger de gevaarlijkste wijk van de stad was

Cartagena

Hoi allemaal,
Hier zijn we vanuit Cartagena, een mooie, gezellige stad in het noord-westen van Colombia. We zijn blij dat we even in een internet-cafeetje met airco zitten, want het is hier zweten geblazen, echt heel warm!!! Daarom drinken we ook heel veel lekkere "jugos naturales", dat zijn lekkere sapjes van allerlei exotische vruchten en dat voor heel weinig pesos. Lekker smullen!!!
De voorbije dagen hebben we heel wat in deze prachtige stad rondgelopen. Achter elk hoekje kwam weer een ander prachtig gebouw tevoorschijn, bijna altijd ook heel mooi geschilderd en goed onderhouden, met balkonnetjes en bloemen alom.
We zijn ook nog naar La Boquilla, een vissersdorp aan het strand zo'n zes km hier vandaan. Dat was wel een tegenvaller, echt niets te zien en nogal vuil, dus we waren er snel weer weg.
We zijn ook naar Bocagrande gewandeld, het modernere gedeelte van Cartagena aan het strand, met hoge buildings, waar welgestelde Colombianen hun vakantie doorbrengen. Daar heeft Tom twee paar nieuwe schoenen (voor de prijs van een) op de kop kunnen tikken, joepie.
Met spijt in het hart verlaten we straks ons geweldige hotelletje (Casa Marco Polo), een huis waarin Marco drie kamers schitterend heeft ingericht. Echt heel tof! We mogen er vandaag blijven tot we rond 17u30 straks naar het busstation vertrekken. Daar zullen we de bus richting Medellin nemen (een rit van zo'n 13 uur, joepie).
Volgend berichtje dus vanuit Medellin, de stad van Pablo Escobar...
Het is fijn om te zien dat jullie onze verhaaltjes ginder volgen en geregeld berichtjes achterlaten! Merciekes daarvoor!!!
Vele groetjes en tot binnenkort!
Annemie en Tom


Tom op ons dakterras van het prachtige Casa Marco Polo


Het fort, het grootste militaire bouwwerk van de Spanjaarden in Zuid-Amerika


Een fruitkraampje zoals er zovele zijn in de straten van Cartagena


Een van de vele mooie pleintjes in Cartagena met prachtige gebouwen


's Nachts is de oude binnenstad mooi verlicht

Tayrona NP

Dag iedereen,
Hier zijn we weer vanuit Santa Marta. Gisteren zijn we vroeg vertrokken naar Tayrona NP. Daar aangekomen, hebben we eerst een paar uur gestapt door de groene jungle. Wel zweten, want het was er enorm vochtig en warm. Iets na de middag bereikten we Cabo de San Juan, een kleine nederzetting gelegen aan een prachtige baai omringd door palmbomen en strand. Gelukkig was er nog een plekje vrij in de hangmatten die ongelooflijk mooi gelegen waren en uitkeken op het blauwe water (bedankt voor de goeie tip, Line en Dave!). Naar verluidt zou dit het tweede mooiste strand van Zuid-Amerika zijn, al hebben we geen idee hoe deze ranking tot stand kwam. Het enige dat niet meezat was het weer: we hebben die dag maar hooguit drie kwartier kunnen genieten van de zon, daarna was het regen, regen, regen...
Toen we, na een verrassend goede nachtrust (want tussen dertien andere hangmatten), vanmorgen onze ogen opendeden, scheen gelukkig de zon en was er bijna geen wokje aan de lucht te bespeuren. Wij dus om kwart voor zeven (ongewassen, bah) op pad voor onze tocht naar Pueblito, een miniem indianendorpje wat hoger in de bergen gelegen. Een pittige wandeling (en weeral enorm zweten geblazen), maar we waren nog net op tijd terug in Cabo om een lekker ontbijt te verorberen. Daarna was het uitrusten geblazen op het idyllische strand...
Om half twee hebben we van daaruit de boot genomen richting Taganga, een kleiner dorpje in de buurt van Santa Marta. Even in Taganga rondgewandeld, maar hier was niet veel te beleven, zodat we rond vier uur weer in Santa Marta waren.
Morgen nemen we de bus en zetten we onze reis verder richting Cartagena, waarschijnlijk de mooiste stad van Colombia (en misschien wel van Zuid-Amerika). We zijn benieuwd!
En het vervelende voorval is trouwens bijna vergeten... We genieten weer volop!
Tot de volgende keer!
Annemie en Tom


Cabo de San Juan, en het hutje waar wij sliepen


Onze slaapplaats in Tayrona NP


De baai van Cabo de San Juan


Een traditionele hut in Pueblito

Barrichara - San Gil - Santa Marta

Hoi iedereen,
Vandaag nog eens tijd gevonden om de blog weer wat verder aan te vullen. Ondertussen zitten we in Santa Marta, maar er is wel heel wat aan voorafgegaan. Hieronder een kort relaas, het hele verhaal volgt thuis wel.
Villa De Leyva, het stadje waar we tijdens het weekend waren, was heel mooi, rustig en gezellig. Van daaruit hebben we eerst een minibusje genomen naar Arcabuco, om daar meteen (allez, na 45 minuten wachten) een andere bus in te springen die ons naar San Gil zou brengen. De rit was heel mooi: prachtige uitzichten over groene velden, maar toen we uiteindelijk in San Gil aankwamen bleek wel dat mijn rugzak geplunderd was. Enkel mijn (= Tom) T-shirts, boxershorts en sokken zaten nog in mijn grote rugzak, al de rest was gepikt, waarschijnlijk op het moment dat de achterdeur van de koffer (waar de rugzakken dus lagen) open is geweest in een van de stadjes onderweg. Ik ben dus keiveel kwijt: al mijn broeken en schoenen (behalve diegene die ik aanhad, inclusief mijn 2 nieuwe afritsbroeken die ik speciaal gekocht had en lang naar had gezocht), een toiletzak met zonnecrème en andere kleinere toiletspulletjes, enkele T-shirts en sokken, mijn reishanddoeken en strandlaken, echt mega-kut (sorry voor de kleinste lezertjes).
We hebben de politie erbij laten komen, en die zouden dan een "onderzoek" kunnen instellen dat 8 à 10 dagen zou kunnen duren, de uitkomst ervan was uiterst onzeker en uiteraard moesten we daarvoor in de stad blijven. Dat lukt dus niet voor ons als je maar 3,5 week hebt... Met andere woorden, andere spullen kopen, gewoon proberen te vergeten en de reis niet helemaal laten verknallen hierdoor.
Nu terug naar het leukere reisstuk: vanuit de busterminal van San Gil zijn we meteen lichtgeladen naar Barrichara vertrokken, een klein koloniaal stadje dat geheel werelderfgoed verklaard is. Was best wel mooi, maar wat een dooie boel! We hadden 's avonds (omdat het geen weekend was?) echt moeite om een restaurantje te vinden. De volgende morgen hebben we dan een mooie wandeling gemaakt naar Guane, een zo mogelijk nog petieteriger koloniaal dorpje zo'n 7 km verderop. Daarna met de bus terug naar Barrichara, onze spullen opgepikt en terug met de bus naar San Gil van waaruit we later die avond de nachtbus naar Santa Marta (helemaal in het noorden aan de kust) zouden nemen.
In San Gil hebben we nog het lokale natuurpark El Gallineral bezocht dat bekend staat om zijn baardbomen, grote joekels waar grijze baarden van mos aan lijken te hangen. Wel mooi maar voor de rest was er in San Gil weinig te beleven zodat we blij waren dat het busje om iets over 19u vertrok.
De nachtbus naar Santa Marta viel wel mee en was ook niet afgrijselijk koud, zoals soms wel eens het geval durft te zijn, zodat we toch redelijk uitgerust vanmorgen in Santa Marta aankwamen.
Vandaag hebben we dan noodgedwongen maar een shopdag ingelast, en hebben we toch op enkele uren tijd redelijk wat nieuwe spullen aan scherpe prijzen op de kop kunnen tikken: een lange broek, een short, 2 zwemshorten, een strandlaken en 2 paar sleffers voor 95.000 COP, zo'n 33 euro.
Dat luchtte toch weer wat op zodat we er nu weer terug tegenaan kunnen gaan. Morgen vertrekken we naar Tayrona NP, een nationaal park in de buurt waar we een dag of 2 à 3 zullen genieten van wandelingen over hopelijk paradijslijke stranden en de bergachtige jungle die bijna tot aan de zee komt (voor prachtige foto's kunnen jullie al eens gaan piepen op de site van Dave en Line die hier vorig jaar waren).
Ons volgende bericht zal waarschijnlijk wel 2 à 3 dagen op zich laten wachten, maar we kijken nu al uit naar jullie volgende berichtjes!
Hasta luego,
Tom en Annemie

Het kleine centrum van Barrichara


Het strand van Santa Marta

Villa de Leyva

Dag allemaal,
Hier zijn we weeral, deze keer vanuit Villa de Leyva. We zijn hier gisteren in de namiddag toegekomen en hebben toen meteen dit mooie koloniale stadje verkend. Heel gezellig: alle straatjes en het grote plein in dit stadje bestaan uit grote kasseien, overal gezellige cafeetjes en restaurantjes en volledig omringd door bergen/heuvels. We zien hier eigenlijk meer Colombiaanse toeristen rondwandelen dan buitenlanders, maar dat vinden we natuurlijk helemaal niet erg!
Vandaag zijn we een toertje gaan maken in de omgeving met een mountainbike, allez, twee eigenlijk... ;-) Onze eerste halte was El Fossil, een reusachtig fosiel van een grote waterdino. Daarna langs het grote pietenveld gereden, een of andere religieuze site met reusachtige falussen. Om af te sluiten stopten we nog aan Casa Barro, het grootste terracotta-huis ter wereld, dat ons heel erg aan Gaudi deed denken. Heel mooi!
Het grootste deel van de dag was het hier mooi weer, in de namiddag begon het eventjes te regenen, maar toen waren we net terug in de stad, dus geen erg.
Morgen vertrekken we alweer naar de volgende bestemming: waarschijnlijk wordt dat Barichara, nog een beetje (zo'n vier uur bussen) verder naar het noorden.
Line en Dave, we moesten gisterenavond nog aan jullie denken toen we naar People+Arts aan het kijken waren in onze hotelkamer :-)
Mam en Jef, fijn dat jullie week in de Ardennen goed is meegevallen en bedankt voor de berichtjes (ook van den Beerschot), volhouden zo, dat vinden heel fijn!
Wim en Raquel, keigoed dat jullie gewonnen hebben, en merciekes voor de tennis-update!
Vele groetjes en hasta luego!
Tom en Annemie


het centrale plein in Villa de Leyva


Annemie in het pietenveld


Casa Barro, het Gaudi-achtige terracotta-huis

Aankomst in Bogota

Hoi iedereen,
Hoewel het voor ons eigenlijk al 5u30 's morgens is (Belgische tijd), toch nog even een kort berichtje vanuit Bogota.
We zijn net aangekomen in ons hotel (waar we meteen gebruik maken van het gratis internet, hihi) en alles is totnutoe heel vlotjes verlopen. Alhoewel, hier en daar werden toch onderworpen aan extra controles... (Gert, gelukkig niet de uiterst grondige controles waarover we het eerder deze week nog hadden... ;-) ).
Seffens ineens ons bedje in en dan morgen meteen richting het noorden, naar Villa de Leyva, zo'n vier uurtjes rijden van hier.
Jeuj, nu lekker slapen... zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
Tot binnenkort!
Tom en Annemie

Op naar Colombia

Nog vier keer slapen, en we gaan weeral op pad, jippie!
Vrijdag vertrekken we naar Colombia, waar we vrijdagavond rond 21u verwacht worden op de luchthaven van Bogota, de hoofdstad van Colombia. Daarvoor moeten we dan wel eerst 8u15 op het vliegtuig richting New York zitten, en daarna nog eens een vlucht van 6 uur tussen New York en Bogota.
Ter plekke zullen we dan zo’n 3,5 week rondtrekken, en als alles goed gaat, staan we op 7 oktober weer terug in Zaventem met een pak verhalen en foto’s :-)
Wat we allemaal gaan doen is nog een beetje onduidelijk, maar we weten al wel dat we onze toer in tegenwijzerszin zullen aanvatten, dus de dag na onze aankomst vertrekken we al meteen in noordelijke richting naar Villa de Leyva om daar even op adem te komen.
Omdat we pas ’s avonds laat aankomen, hebben we ook al een hotelletje vastgelegd in Bogota: Hotel Casona del Patio omdat het zowel in de Lonely Planet als op tripadvisor wel goei commentaar kreeg.
Hopelijk volgen jullie net als de vorige jaren onze reisavonturen op deze blog en laten jullie evenveel berichtjes achter, inclusief de uitslagen van den Beerschot!

Tot binnenkort!

Tom & Annemie