Entebbe

Hoi iedereen,

bij deze een eerste berichtje vanop Ugandese bodem.
Onze heenvlucht verliep vlekkeloos, al liet de infrastructuur het wel een beetje afweten: niet-werkende TV-schermpjes gedurende de ganse vlucht, geen lampjes die werken, ... Blijkbaar hadden we net pech met onze plaatsen, al waren er nog wel enkele andere passagiers met hetzelfde probleem. Maar eigenlijk was het nog niet zo erg, want nu konden we goed lezen in onze reisgidsen, iets waar we thuis nog niet aan toegekomen waren (Tom had zelfs nog geen enkele blz gelezen in onze reisgids, een minimum-record). Na een tussenstop in Kigali, zetten we om 22u50 voet op Afrikaanse bodem. Dan het gebruikelijke aanschuiven om een visum te bemachtigen en bagage terug te vinden, maar een dik half uur later kwamen we al de luchthaven uitgewandeld. Daar werden we opgepikt door een chauffeur van ons hotel (handig!), dus we lagen nog op een redelijk uur in ons bedje.
De volgende dag hebben we dan in Entebbe rondgelopen, al valt er hier eigenlijk weinig te beleven. De botanische tuin was nog wel ok: heel uitgestrekt, veel vogels en 3 soorten apen, altijd leuk om te zien. Voor de rest hebben we wat rondgelopen in het kleine stadje, en al wat centen gewisseld, dus we kunnen er even tegen. Rond een uur of halfvier waren we terug in ons hotelletje, dus dan snel even tijd maken voor een eerste blogbericht.
Morgenvroeg vertrekken we dan naar ons hotel-voor-1-nacht even ten zuiden van de hoofdstad Kampala, waar overmorgen onze begeleide toer van 12 dagen zal starten. Al valt het nog even af te wachten of het echt in een hotel zal zijn: we wilden 1 nachtje slapen in de Cassia Lodge van waaruit de toer start, maar toen we enkele dagen geleden probeerden te reserveren, gaven de eigenaars (Johan Van Hecke, ex-voorzitter van de toenmalige CVP, en Els De Temmerman, ex-VRT-journaliste) aan dat voor die nacht hun lodge al volgeboekt was. Ze stelden dan zelf voor dat wij die nacht bij hen thuis zouden slapen, als we tenminste niet kwaad zouden worden als we gewekt zouden worden door het gehuil van hun tweeling (ondertussen iets meer dan een jaar oud). Benieuwd wat dat dus gaat worden morgen...
En voor Mark & co: de eerste cache van de reis is binnen :-)
Voila, wij gaan hier even verder genieten van een petieterig zonnetje (daar zijn we al dik tevreden mee, want het regende vandaag onafgebroken tot pakweg half twee vanmiddag).

Vele groetjes en tot binnenkort!

Tom & Annemie


twee van de vele "vervet monkeys"


enkele spelende kinderen in de botanische tuin


ook in Uganda gaat de zon onder, hier gezien vanop ons terras met het Victoriameer op de achtergrond