Reizen van Sipi naar Kitgum

Het wordt weer een reisdag: we nemen eerst een minibusje tot in Mbale, waar we ons vervolgens met behulp van boda-boda's laten droppen bij het UWA (Uganda Wildlife Authority)-kantoor. Daar proberen we wat meer info te bekomen over de nationale parken in het oosten van het land: dichtbij is er Pian Upe en verderop in het noorden, tegen de grens met Zuid-Soedan heb je Kidepo Valley NP. Hoe vriendelijk de man die ons te hulp staat ook is, veel nuttige info over de bereikbaarheid van de parken krijgen we niet. We kiezen er uiteindelijk voor om voort te reizen naar het verst gelegen park: Kidepo Valley NP. Dit zou ook het mooiste moeten zijn.
Opnieuw nemen we boda-boda's tot in het stadscentrum om daarna te wachten op de Postbus naar Lira. De Postbus is een grote rode bus die post tussen steden vervoert en aflevert. Daarnaast is er (naast plek voor de postpakjes) ook plaats voor passagiers (zoals in een gewone bus). Wij hebben gelukkig nog wel elk een zitplaatsje kunnen bemachtigen, maar al gauw zit de bus goed vol en moeten er veel mensen rechtstaan. In het begin is de weg weer heel slecht met veel putten en bulten. Vanaf Soroti (zowat halfweg) is de baan veel beter en gaat het wat sneller vooruit. Om 19u komen we in Lira aan en kappen we onze rugzakken af in een basic hotelletje (Caravan Hotel, 6 euro voor een kamer) vlakbij de Post (waar de bus ons heeft afgezet). Lira is een klein en rustig stadje en nog vrij aangenaam om even rond te lopen om een restaurantje te zoeken. Na een lekkere spaghetti in het Lillian Towers Hotel liggen we er weer op tijd in, want we moeten vroeg (om vijf uur) op morgenvroeg.

In ons hotelletje hadden ze ons laten weten dat er een bus naar Gulu vertrekt om 6u 's morgens. We zijn al op tijd op post, maar aangekomen bij de bussen horen we weer wat anders. Er zijn geen bussen naar Gulu, maar wel een taxi (gewone auto waarin ze, naast de chauffeur, nog zes passagiers proppen (vier op de achterbank en nog twee op de passagierszetel voorin). De taxi vertrekt wanneer de auto (goed) vol zit. We hebben geluk en moeten maar wachten tot 6u15 eer de auto gevuld is. In de koffer wordt ook nog iemand gezet, kwestie van alle plaatsen nuttig te gebruiken. Echt comfortabel kan je het niet noemen, maar we zijn toch weeral op weg. Na een twee uur durende rit komen we in Gulu aan, waar we nog vervoer richting Kitgum moeten zoeken. Een goedgevulde minibus-taxi staat al klaar. Ipv de gewoonlijke veertien passagiers, kunnen er deze keer nog wel vier extra bij (eentje extra per rijtje). Weer lekker gezellig en warm... Rugzakken op het dak, bovenop de andere bagage en we zijn weeral vertrokken. Voor dit stuk is de baan weer lekker slecht, maar we geraken er toch weeral. In Kitgum aangekomen, zoeken we weer boda-boda's om ons naar hotel Fugly's te voeren. In dit hotel zouden ze ons moeten kunnen helpen om vervoer te vinden tot in het Kidepo Valley NP. De vrouw des huizes, Brenda, een vriendelijke Zimbabwaanse, laat ons horen dat we niet naar Kidepo kunnen met hun voertuigen, maar ze slaat wel onmiddellijk aan het bellen om voor ons iemand te vinden die ons wel kan voeren. We hebben geluk en er is iemand in Kitgum met een 4x4 die met ons naar Kidepo wil. We beslissen om de volgende dag te vertrekken om dan één nacht in het park te blijven en donderdag weer terug te keren naar Kitgum. Ons vervoer is dus geregeld. Dan nog even terug Kitgum city in om onze slaapplaats in het park te gaan reserveren en de nodige voorraad water en koekjes in te slaan en dollars te wisselen. Voor de rest van de namiddag en avond doen we het rustig aan: een plons in het zwembad bij het hotel, gezellig keuvelen met de eigenaars (Brenda en haar stiefvader Patrick, een Zuid-Afrikaan). Interessant eigenlijk om de visie en achtergrond van deze mensen te horen: ze hebben wel al wat meegemaakt qua oorlog, weggejaagd uit hun land, ... Na een lekker avondmaal in het hotel kunnen we met een gerust gemoed ons bed in: morgenvroeg zal onze chauffeur Alfred klaarstaan om met ons naar Kidepo te rijden. Het was een hele onderneming, maar we zullen er geraken!