Jinja

We vertrekken weer op tijd omdat we vandaag via Kampala naar Jinja rijden en Kampala is vaak nogal druk wat het verkeer betreft. En daar aangekomen, blijkt dat wel te kloppen: het is filerijden in de hoofdstad! Rond half twee komen we aan in Adrift Riverbase, waar we de komende twee nachten zullen blijven.
Na een lunch van burgers en frietjes, plannen we alvast om de komende dag te gaan raften op de Nijl. 's Avonds eten we voor het laatst met de ganse groep in een Indisch restaurant in Jinja city. Vanaf morgenvroeg gaat iedereen z'n eigen weg weer en zit de drifters-toer er op.

Om negen uur vertrekken we de volgende dag met een hele bende rafters met een busje naar Bujagali, het startpunt van onze rafting tour op de Nijl. Van de drifters-collega's zijn alleen Ian en Erin er ook bij. De anderen zijn Australiërs, Engelsen en een Keniaan die samen ook een overland tour bezig zijn met Intrepid (een Australische organisatie). Toegekomen aan de startplaats, blijkt dat er vijf rafts de Nijl op zullen gaan. Iedereen volgt dezelfde route, maar je kan de afvaart wat meer of minder spectaculair maken door een moeilijkere of makkelijkere weg door de rapids te kiezen. De Intrepid-reizigers hebben zichzelf al opgesplitst (mannen wilden wat extremer raften dan de vrouwen). Wij tweeën kiezen om ons bij de mannen-raft te voegen; we doen dit ook maar een keer hé, dan kunnen we het beter ineens goed doen!
Na kennismaking met onze begeleider Tim (een kiwi) en de groepsfoto, gaan we de rivier op. Daar leert Tim ons snel de kneepjes van het vak en wat we moeten doen op zijn commando (forward paddle, backward paddle, hold, sit). We oefenen ook even een flipover van de raft, zodat we weten hoe het voelt om omgekieperd te worden en onder de raft terecht te komen. Dan zijn we klaar om eraan te beginnen: vier rapids voor de lunch, na de lunch volgen er nog eens vier. Er zijn er enkele van klasse vijf bij (zes is de hoogste klasse), dat wordt lollig!
De drie eerste rapids zijn vrij gemakkelijk te overwinnen, ook al was de eerste een klasse vijf. De vierde is daarentegen een ander paar mouwen. Je kan hier de chicken lane nemen (de gemakkelijkere weg) ofwel de moeilijkere waarbij je vlakbij “the bad place” komt, een plek waar je waarschijnlijk liever niet in het water terecht komt. We laten de andere vier rafts eerst gaan. Die nemen allemaal de chicken lane, maar toch flippen ze allemaal over. En dan wij nog... Wij gaan natuurlijk voor de moeilijkere weg langs the bad place. En wonder boven wonder houden we onze raft recht en vliegen er maar twee mannen overboord (onze begeleider Tim en Elisiah, de Keniaan). Een super kick, echt geweldig!
Na een goeie lunch volgen er nog vier rapids. Nummers vijf, zes en zeven komen we weer zonder al te veel problemen door. Gezien het toch de bedoeling is om minstens één keer over te kieperen, kiezen we bij de achtste rapid opnieuw voor de moeilijkste en haast onhaalbare weg: de Bell Wave (de andere twee mogelijke routes zijn ook naar een lokaal bier genoemd, nl de Club en de Nile Special). Hier flipt onze raft over en we vliegen met z'n allen het water in. Na wat proesten en adem happen tussen de golven, drijven we rustig met de stroming mee tot aan het eindpunt. Het water is aangenaam warm.
Een heel toffe dag met veel actie en wat verbrande benen en schouders...


De groep "extreme rafters": zeven mannen en één vrouw sterk


@KBC-Koen: 't is misschien geen kajak, maar het was wel supertof!





straf: op deze rapid bleven we dus nog recht (allez, we vielen er niet uit) :-)


Het kantelmoment