Kidepo Valley NP

Stipt op tijd (heel on-Afrikaans) komt onze chauffeur Alfred om 8u30 toe aan ons hotel Fugly's. Hij blijkt een hele vriendelijke en behulpzame man, hopelijk kan hij ook goed met de 4x4 overweg. We zijn wel een beetje op onze hoede want hij is niet iemand die dagelijks met toeristen op pad gaat. Hij is eigenlijk politie-officier in de hoofdstad Kampala, maar was toevallig in de buurt om familie te zien en een van de auto's van een van zijn zonen terug naar Kampala te rijden. Gelukkig wil hij ons wel naar Kidepo voeren, ook al is hij er zelf nog nooit geweest :-)
De 3,5 uur durende rit naar Kidepo gaat snel vooruit, want we rijden door een mooi landschap: eerst heel erg vlak, maar van zodra we de regio Karamojoland aansnijden, wordt het een stuk heuvel- of zelfs bergachtiger. Deze regio heeft ook geen al te beste naam: in alle reisgidsen waarschuwen ze dat deze regio nog niet echt veilig is, omdat de Karamojong ervoor bekend staan af en toe voorbijrijdende voertuigen te overvallen, soms voor het geld of de waardevolle spullen, soms gewoon voor de lol. Daarnaast staan er ook heel wat borden langs de weg die waarschuwen voor landmijnen, een uiterst spijtig overblijfsel van de oorlog die hier tot enkele jaren geleden hevig woedde. Over beide zaken hebben we ons vooraf wel bevraagd, en werd ons verteld dat we ons niet al te veel zorgen moeten maken: de Karamojong zouden dit jaar nog niemand overvallen hebben, en ook landmijnen ontploffen er gelukkig nog maar uiterst zelden. Wij geraken alleszins zonder enig probleem tot in Kidepo, al zwaaien de Karamojong net iets minder enthousiast dan andere stammen in Uganda :-)
Rond 12u30 bereiken we het nationaal park, en meteen schakelt Alfred een paar versnellingen lager: uiterst bedachtzaam (om niet te zeggen traag) rijdt hij verder, en eigenlijk is hij veel meer bezig met beestjes spotten dan dat hij oog heeft voor de weg. Het is duidelijk dat dit zijn eerste keer in dit park is, maar vooral dat hij er zelf ook van geniet, wel leuk! Rond 15u vertrekken we met een ranger van het park aan boord voor een game drive doorheen een deel van het park, en zien we heel wat antiloop-achtigen, zebra's en grote kuddes buffels. Hoewel we erg ons best deden, zien we jammer genoeg geen katten onderweg, maar het landschap maakt veel goed: mooie vergezichten over een savanne-landschap bezaaid met acacia's, toppie! Het is dan ook een stuk over zeven (en al donker) wanneer we terug aan onze slaapplaats midden in het park aankomen. Samen met Alfred dan nog een lekkere vegetarische maaltijd verorberen, wat prutsen aan de auto (allez, hij prutsen en wij de lamp vasthouden), en dan weeral op tijd ons bedje in...
De volgende ochtend staan we op om 6u. Na een “rolex” ontbijt (een omelet gewikkeld in een wrap) starten we voor een tweede game drive. Deze keer zien we de zebra's van wat dichterbij en kunnen we ook een groepje giraffen spotten. Ook vandaag weer veel antilopes, buffels, ... maar opnieuw jammer genoeg geen “big cats”.
Op onze terugweg richting Kitgum nemen we nog een paar mede-reizigers mee (als je je eigen vervoer hebt en er is nog plek, dan zijn er altijd wel gegadigden om die plekjes op te vullen). Rond 15u komen we terug aan in hotel Fugly's. Net op tijd, want net dan begint het te stormen. Na een goei douchke om het stof van ons af te wassen, krijgen we een lekkere steak voorgeschoteld. Die verorberen we in een zeer gevarieerd gezelschap: Allen, een Zuid-Afrikaanse huurling (“I kill for money”), Ryan (een jonge Amerikaanse missionaris, qua contrast kan dat tellen), een Australisch koppel (wiens dochter in Red Chili Rest Camp werkt) en Andy, een Zimbabwaan die hier White Nile Safari Walking Tours aan het opstarten is. Tof gezelschap, dus een leuke laatste avond hier in Kitgum...


Op weg naar Kidepo Valley NP door Karamojaland


Buffels waren in het park overvloedig aanwezig