Een stapje terug in de tijd: wandelen in de Kiso Vallei

Hoi iedereen,
gisterennacht nog even de planning voor vandaag bekeken, omdat het blijkbaar niet zo simpel is om te gaan wandelen in de Kiso-vallei en daarna met alle bagage verder door te reizen naar Takayama, zo'n 3,5 treinuren verder. We hadden gehoopt om iets langer te kunnen slapen, maar blijkbaar was de enige degelijke oplossing om al om 7u de trein te nemen richting Nakatsugawa, de grootste stad in de buurt van de vallei. Bummer, reizen kan toch afzien zijn soms ;-)
Enfin, toch die trein gehaald dus, en zo'n 1u15 later waren we in die stad. Daar dan onze grote rugzakken in een locker gepropt (vrij lastig om ze allebei in de enige vrije ietwat grotere locker te krijgen, maar na wat duwwerk is dat toch gelukt), en met onze kleine rugzakken de bus op richting ons vertrekpunt van de wandeling voor vandaag, Magome. Het speciale aan deze vallei is dat de postroute uit de Edo-periode (17de tot halfweg 19de eeuw) hierlangs passeerde, en dat enkele van de onderweg gelegen dorpjes nog de sfeer van toen uitademen. 't Is te zeggen: de huisjes zien er nog hetzelfde uit als toen (alle zichtbare kenmerken van nu, zoals telefoon- en elektriciteitspalen, worden steevast uit het straatbeeld geweerd), maar de meeste ervan zijn vervangen door souvenirwinkeltjes of restaurantjes. Wel gezellig, maar echt authentiek kan je het bezwaarlijk noemen. We wandelden dus zo'n 8,5 km tussen Magome en Tsumago, 2 van zulke traditionele dorpjes, best wel fijn maar toch echt wel druk, waarschijnlijk ook al omdat het zondag was en de Japanners dan zelf massaal op pad gaan. Onderweg kruisten we echt superveel andere stappers, dus we hebben onze Japanse woordenschat weer wat kunnen oefenen, vooral dan het woordje “konichi-wa” (goeiemiddag). Langs de weg stonden er ook plakaatjes die aangaven dat je in beren-gebied kwam, en waren er geregeld ook bellen voorzien langs de kant van de weg die je kon luiden om de beren op afstand te houden. Hele wat wandelaars hadden ook belletje aan hun rugzak gehangen met hetzelfde doel, en blijkbaar was dat wel effectief want we hebben jammer genoeg geen enkele beer kunnen spotten. De wandeling zelf was wel leuk, zo door de bossen met de echt wel schitterende herfstkleuren. Om een of andere reden lijken de bomen hier veel meer en fellere kleuren te hebben dan bij ons, zeker de Japanse kerselaars en esdoorns! Aangekomen op onze eindbestemming Tsumago, moesten we eerst nog een bus nemen naar een iets groter stadje wat verderop, om opnieuw richting onze rugzakken te sporen en nadien verder naar Nagoya, de stad van Toyota. Daar hebben we enkel van trein gewisseld,(we hadden geen tijd om de stad te bezoeken), maar blijkbaar hebben we daardoor niet echt veel gemist. Het station leek wel supergroot en keidruk, en vlak naast het station konden we ook nog even een blik werpen op enkele wolkenkrabbers, waaronder de vijfde hoogste toren van Japan. Na nog eens dik 2 uur sporen kwamen we aan in Takayama, waar we weer 2 nachten zullen slapen,deze keer in de Rickshaw Inn. De rit hiernaartoe was wel mooi omdat je langs de Hida-gawa-rivier rijdt door diepe kloven gevuld met diepblauw water tussen de bossen in felle herfstkleuren. 's Avonds eten we Hida-vlees (in sukiyaki-vorm en met hoba-miso), echt heel lekker en zoals steeds hier bij super-vriendelijke mensen! Na het eten is Tom supermoe (heeft al 4 nachten achter elkaar minder dan 5 uur geslapen), dus die valt om 21u al als een blok in slaap.


de watermolen van Magome


Magome City, downtown eigenlijk


nog een watermolen onderweg


mooie herfstkleuren


Tom houdt de beren op een veilige afstand met de berenbel