Fukuoka

Wanneer we maandagavond aankomen in Fukuoka, wandelen we nog even door de stad. Fukuoka blijkt een heel moderne stad met veel neon-verlichting en sjieke winkels die laat openblijven. 's Avonds eten we de lekkere plaatselijke specialiteit: “ramen” (een soort noedels, weeral heel lekker). We informeren ons ook al voor het eigenlijke doel van ons bezoek aan de stad: het jaarlijkse 14-dagen-durende sumo-tornooi van Fukuoka, een van de slechts 6 officiële sumo-tornooien die er bestaan en die de ranking en eretitels van de worstelaars bepalen. De op voorhand te reserveren tickets (kostprijs tussen de 31 en 140 euro) zijn voor morgen al allemaal de deur uit, zodat we enkel kunnen proberen om twee van het beperkt aantal tickets (20 euro) dat enkel op de dag zelf kan gekocht worden, te bemachtigen. De verkoop daarvan start om 8 uur 's morgens, maar we krijgen de raad om heel wat vroeger dan dat te beginnen aanschuiven, omdat we er anders wel eens zouden kunnen naast grijpen. Dinsdag 23/11 is immers een feestdag in Japan, dus verwachten ze heel wat geïnteresseerden.
Om 6 uur gaat de wekker weeral, daarna snel douchen en vertrekken naar de hal waar het tornooi plaatsvindt om te beginnen aanschuiven, en dan maar hopen dat we er vroeg genoeg bij zijn. Wanneer we rond 7 uur aankomen blijkt dat inderdaad het geval te zijn: we zijn nummer 7 en 8 in de rij, dus zijn we er zeker bij, jeuj. Enkele minuten later dagen nog 2 witte mensen op, Brett en Kirsten uit Canada, die een jaar in Fukuoka komen wonen, en onze metgezellen-voor-een-dag worden. Om 8 uur hebben we onze tickets beet, en schuiven we aan om een half uurtje later binnen te mogen en onze plaatsjes voor de rest van de dag in te pikken (deze goedkope tickets zijn ongenummerde plaatsen, dus wie eerst is, heeft de beste plekken van deze categorie). We laten wat spullen achter op onze stoeltjes om ze bezet te houden, en gaan heel wat dichter bij de ring zitten om beter te kunnen kijken. Dat kan makkelijk, want de zaal is nog heel erg leeg, en zal dit tot een uur of twee in de namiddag ook blijven. De kampen van de mindere goden starten evenwel om 8u30 en gaan aan een razend tempo door (in het begin zo'n 20 à 30 per uur). De meesten van de worstelaars zijn niet alleen dik, maar ook nog wel heel lenig en snel. Dat valt vooral op wanneer we beneden vlakbij de training ruimte naar de opwarmende worstelaars gaan kijken. Sommigen zijn ook gewoon enkel moddervet, zoals die op de foto hieronder :-)
We zitten nog niet eens op de middag en de meeste van de zowat 400 worstelaars die nu al moeten kampen, hebben echt al kolossale, gespierde benen. Van boven op onze plek valt dat niet echt op, maar hier beneden is dat echt wel indrukwekkend. En dat zijn dan nog maar de mindere goden, die meestal kleiner zijn dan Tom. Later op de namiddag komen de echte kolossen aan de beurt (meer dan twee meter groot, en vaak over de 150 kilo).
Rond 15 uur begint de zaal stilaan vol te lopen, en worden we verjaagd van onze plekjes dichterbij de ring. We moeten onze eigen stoeltjes opzoeken, jammer, want het zicht is toch heel wat minder. Rond 17u45 is de plaatselijke (want hier geboren) held, Kaio, een ozeki (de op een na hoogste categorie in sumo), aan de beurt, en gaat de zaal uit zijn dak. Tot groot jolijt van het publiek wint hij zijn kamp makkelijk. Daarna is het de beurt aan Hakuho, de enige op dit moment nog actieve yokozuna, de hoogst haalbare rang, waarvan er in de volledige geschiedenis van het sumo maar 69 van zijn geweest (de telling startte pas in 1749). Hij heeft heel wat meer moeite met zijn tegenstander, maar krijgt hem uiteindelijk toch tegen de grond. Tegen 18 uur zitten onze bijna 10-uur-aan-een-stuk sumo erop, en maken we nog een toertje door de stad, eten we eens lekker Indisch en zoeken we nadien moe maar voldaan ons bed op.
Woensdagmorgen trekken we nog even de stad in en zien we ze voor het eerst ook in het daglicht, maar Fukuoka is zo'n stad die overdag lelijker is dan 's avonds, dus houden we het snel voor bekeken en stappen om 11u20 de trein op richting Nagasaki.


Er bestaan geen gewichtscategorieën in sumo, wat soms wel tot een ongelijke strijd leidt


Een van de mindere goden, en dus nog wel benaderbaar (de echt goeie zijn supersterren hier). Wel een talentje denk ik ;-)


stevige billekes


elke keer hetzelfde ritueel voor de start van een kamp


af en toe wordt er ook wel stevig gebird


deze jongens hebben wel hun bokes allemaal schoon opgegeten


hard tegen onzacht


de beteren komen zich in groep presenteren voor hun wedstrijden beginnen


Hakuho, de enige op dit moment nog actieve yokozuna