Kumamoto

Wanneer we in de loop van de namiddag in Kumamoto aankomen, checken we snel in in ons hotel (alweer de business-keten Toyoko Inn), droppen er onze grote rugzakken en rijden met de tram naar het centrum van de stad. Daar bekijken we het plaatselijke kasteel (enkel langs de buitenkant, want het is al te laat om nog binnen te gaan), en kuieren wat rond in de moderne winkelstraten, alvorens terug te wandelen naar ons hotel. Daar krijgen we een gratis maal aangeboden door het hotel (en nog lekker ook, dankuwel meneer Toyoko!), en kruipen we snel in bed om onze film verder af te kijken (ondertussen al in 3 stukken, omdat we geregeld in slaap vallen: het reizen is hier verdomd vermoeiend :-) ).
De volgende morgen gaan we alweer vroeg op pad om de nabijgelegen vulkaan Aso te bekijken en in het gebied errond te wandelen. Om er te geraken moeten we eerst een dik uur op de trein zitten, en dan nog een klein half uurtje op de bus. Het laatste deel van de klim naar de caldera of kraterwand doen we te voet, en boven worden we beloond met een mooi zicht op een klein meertje dat een knal-appelblauwzeegroene kleur heeft en van waaruit serieus veel damp en/of gassen naar boven komen. Het hele goedje stinkt ook wel en pakt serieus op de adem, maar mooi is het wel. Gelukkig hebben we de speciale bunkers die voorzien zijn om ons tegen eventueel overvliegende lavablokken moeten beschermen, niet nodig. Al de hele trip van op de trein en in de bus zit naast ons een Duitse man die op zijn eentje rondreist (chapeau!), en die man had duidelijk nood aan een babbeltje, want hij stopte maar niet. Wanneer we hem vertellen dat we verder door gaan wandelen, over een drietal toppen in de buurt, vraagt hij of hij met ons mee mag gaan. Uiteraard kan je zoiets moeilijk weigeren, dus gaan we met z'n drieën op pad. De man, die later een 70-jarige professor in de chemie blijkt te zijn, vordert wel wat trager dan ons, en moet ook geregeld even uitrusten, dus we vorderen een pak trager dan wanneer we dezelfde trip met zijn tweetjes zouden doen. Het uitzicht tijdens de wandeling is wel prachtig: dankzij het mooie weer hebben we een goed zicht op de buitenste grote krater (alles samen 124 km omtrek, de grootste te wereld), wat aangeeft dat er hier vroeger serieus wat vulkanische activiteit moet zijn geweest, en dat de huidige gassen daar maar een flauw afkooksel van zijn. Op de top is het heel koud, zo koud dat er een soort ijslaagje tegen de planten is aangevroren, wat de berg een mooi, wit uitzicht geeft. Na onze relatief geleidelijke klim volgt nog een steile afdaling van een kleine 2 uur, vooraleer we aan een parking komen, waar we gelukkig snel een lift vinden voor onze Duitse opa. Zelf wandelen we nog een 5-tal kilometer verder tot beneden in de vallei. Wanneer we 's avonds terug naar Kumamoto sporen, zit onze metgezel alweer op onze trein, grappig. Hij nodigt ons als bedankje voor onze hulp bij de tocht uit om 's avonds samen iets te gaan eten, en staat erop om achteraf de rekening te betalen.
De volgende dag staat er nog eens een echte reisdag op het programma: we treinen eerst van Kumamoto naar Fukuoka/Hakata, en vervolgens stappen we op de shinkansen naar Kyoto (alles samen goed voor zo'n dikke 700 km op de trein vandaag), waar we ons bezoek verderzetten dat we vorige week noodgedwongen, bij gebrek aan een slaapplaats, moesten afbreken.
Het relaas van onze Kyoto-trip deel 2 proberen we morgen te posten...
Tot dan!
groetjes
T&A


Het kasteel van Kumamoto by night


Onderweg naar de Aso-vulkaan


Krater van waaruit lekker walmende dampen komen


Zicht onderweg op onze wandeling


Van boven op de top!