Hoi iedereen,
Weer even tijd gevonden (en internet) om nog eens een berichtje op de blog te zetten.
Na de neusapen van Bako zijn we dus teruggekeerd naar Kuching om de volgende dag een vlucht te nemen naar Miri, een stad ongeveer in het midden van Borneo, in de buurt van Brunei. Eigenlijk is daar echt niks te zien hoor, maar de enige reden dat we hier passeerden was om de dag nadien een andere binnenvlucht te nemen naar Mulu National Park, een afgelegen park in de jungle van Borneo dat enkel per vliegtuig te bereiken is. O ja, misschien toch 1 pluspunt van Miri: we hebben hier heel lekker gegeten in een lokaal restaurantje zonder toeristen voor maar 16,5 ringit (4 euro) voor ons tweeën, inclusief 2 lekkere versgeperste sapjes, mmmm.
Mulu is vooral bekend (nu ja, bekend, tot 3 weken geleden had ik daar nog nooit van gehoord) voor zijn vele en enorm grote grotten (qua volume de grootste grot ter wereld) en de vele (zo'n 3 miljoen als we de gidsen hier mogen geloven) vleermuizen die hier in die grootste grot leven. Die grot (de Deer Cave) is wel indrukkend omwille van zijn grootte, maar er hangt wel een speciaal geurtje. Even voor zonsondergang begint er elke avond een indrukwekkend schouwspel: die 3 miljoen beestjes komen in enorm lange slierten allemaal samen die grot uitgevlogen om in de wijde omgeving 's nachts insecten te gaan vangen, om dan tegen zonsopgang terug binnen te druppelen. Wel knap om zien, die uittocht!
Als het donker is, doen we nog een night walk, en zien we nog enkele nachtdieren (ontelbaar veel spinnen, enkele kikkers, een soort van lemuur, wandelende takken en nog een hoop andere insecten, het een al exotischer dan het andere)
Na een nachtje lekker slapen (een goeie bungalow met voor het eerst een echt goed bed, onze eigen wc en douche, lekker luxe :-) ) staan we al om 7u klaar om samen met een Nederlands koppel te vertrekken voor onze "canopy walk", een tochtje over een 480 meter lange ketting van hangbruggen die zo'n 20 meter boven de begane grond bungelen. Wel leuk, ook al voelt Tom toch wel af en toe zijn hoogtevrees :-). Het enige jammere is wel dat we helemaal geen beestjes zien, ook al zou zo vroeg mogelijk op de morgen hiervoor het beste tijdstip moeten zijn...
Tegen 9u15 vertrekken we dan voor een andere tocht naar nog 2 grotten: de Wind Cave en de Clearwater Cave, beide toch ook wel mooi (de laatste zelfs met een heuse rivier er doorheen). We hebben een leuke babbel aan een Australiër (Dougal) en Brian en Leslie, 2 Amerikanen (een koppel Polen en Duits koppel zijn wat minder spraakzaam).
Na de middag (en de regen) doen we met ons tweeën nog een wandeling van zo'n 8,5 km en spotten we toch nog een viertal hornbills (neushoornvogels), serieus grote vogels met een heel speciale bek, die ook een enorm lawaai maken als ze voorbijvliegen. Jammer genoeg slagen we er niet in om ze op foto vast te leggen, maar Google weet wel hoe ze eruit zien...
Na nog een tweede nacht in Mulu vliegen we terug naar Miri (de 4de binnenlandse vlucht al, en we zijn nog geen week weg, fiew), waar we onze grote rugzakken die we hier achterlieten, terug oppikken, en maken we ons klaar om in de namiddag de bus naar Bandar Seri Begawan te nemen, de hoofdstad van Bruneï. Hoe dat er precies uit ziet, lezen jullie dan in ons volgende berichtje wel...
Tot binnenkort!
Tom en Annemie
De rivier doorheen de Clearwater Cave
2 opmerkingen:
Knap om jullie zo te volgen en leuke foto's!
Amuseer jullie nog!
Gr., Lieve
Helaba, moet toegeven dat het mijn eerste keer was deze morgen dat ik naar jullie blog ging kijken (het is dat ik zoveel te doen heb he ;). Ziet er weer fantastisch uit. Zal de oerang oetan en de andere apen straks eens aan noah laten zien. Ik vind de vleermuizen wel fantastisch (ik dacht trouwens dat die enkel s nachts uitvlogen of is dat enkel de europese soort?). Geniet er maar van, ook van het weer (en het lekkere eten precies).
Hier alles redelijk ok. Is te zeggen, de dide was begin deze week ziek geworden en dat resulteerde in opname ziekenhuis gisteren. Ze blijkt zware longontsteking te hebben. Vandaag glimlacht ze al flauwkes dus gaat de goeie kant op. Maar natuurlijk ... Het was wel effe balen want ipv 4 dagen met twee in londen, zit ik hier vier dagen met twee in sint augustinus en filip met twee in de lysenstraat. De kamer hier is wat minder dan in ons hotel in londen, geen white chocolate moccas voorhanden en het eten doet toch erg vlaams aan maar bon, al bij al blij dat we gewoon bij haar zijn en dat ze nu de juiste behandeling krijgt. Ik zal maar denken dat we londen nog tegoed hebben (of misschien moeten we andere stad kiezen, vorig jaar moesten we weekendje londen ook al annuleren voor haar).
Dus geniet nog erg van natuur, weer, mensen, niet moeten werken. Groetjes van ons vier
Een reactie posten